بهار دلها

احادیث حفظ قرآن
به طور کلي قرآن کريم در نگاه آن بزرگواران از جايگاهي رفيع برخوردار است و بالتبع مسائل مربوط به آن، از جمله -تلاوت و قرائت، تدبر و عمل به فرامين آن و آموختن و آموزاندن آن- و نيز حفظ قرآن و در سينه داشتن آن، مورد سفارش ايشان قرار گرفته است.برای پی بردن به اهمیت حفظ قران به احاديث رسيده از پيامبر صلي الله عليه و آله و ائمه اطهار (عليهم السلام) مراجعه می کنيم.

قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم
«حَمَلَةُ القُرْآنِ هُمُ المَحْفُوفونَ بِرَحمَةِ اللهِ، المُلَبِّسونَ نُورَ اللهِ، المُعَلِّمونَ كَلامَ اللهِ مَنْ عاداهُم فَقَدْ عادَي اللهَ و مَنْ والاهُم فَقَدْ والَي اللهَ»
حافظان قرآن مشمول رحمت خدا، در بركنندگان نور خدا و آموزگاران كلام خدايند. كسي كه با آنان دوستي نمايد باخدادوستي نموده است. مستدرك الوسائل /ج4/ص 254

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم
«حَمَلَهُ القرآنُ عُرَفا اَهلِ الجَنَّه وَ المِجاهِدونَ فی اللهِ قُوادُ اَهلِ الجَنَّه وَ الُرسُلُ سادَه اَهلِ الجَنَّه»
حاملان قرآن(حافظان قرآن) عارفان اهل بهشت و تلاش کنندگان در راه خدا پیشوایان اهل بهشت و پیامبران، سادات و سروران اهل بهشت هستند. النوادر للراوندی ص19

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
«إنَّ اَكْرَمَ العِبادِ إلَي اللهِ بَعْدَ الاَنبياءِ العُلَماءُ ثُمّ حَمَلَةُ القُرآن. يَخْرُجونَ مِن الدُّنيا كَما يَخْرُجُ الاَنبياء وَ يَحْشُرونَ مِنْ قُبُورِهِم مَعَ الاَنبياءِ و يَمُرُّونَ عَلي الصِّراط مَعَ الاَنبياءِ و يَأخُذونَ ثوابَ الاَنبياء. فَطوبي لِطالب العِلْمِ و حامِلِ القرآنِ ممّا لَهُم عِندَ اللهِ مِن الكرامَةِ وَ الشَّرَفِ.»
گرامي ترين بندگان بعد از انبياء ، علما و سپس حافظان قرآن هستند. مانند انبياء از دنيا ميروند، همراه انبياء از قبرهايشان خارج ميشوند، به همراه انبياء از صراط ميگذرند و ثواب انبياء را ميبرند. پس خوشا به حال پوينده راه علم و حافظ قرآن، به سبب كرامت و شرافتي كه نزد خدا دارند. بحارالانوار /ج 89/ ص 18ـ 19..

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
«مَنْ اَعْطاهُ اللهُ حِفْظَ كِتابِهِ فَظَنَّ اَنَّ أحَداً اُعْطِيَ أفْضَلَ مِمَّا اُعْطِيَ فَقَدْ غَمَطَ أفْضَلَ النِّعمَةِ.»
هر كس كه خداوند حفظ كتابش را به او ببخشد و گمان برد به كسي چيزي بهتر از او داده شده، بافضيلت ترين نعمت را كوچك شمرده است. كنزالعمال / ج1/ حديث 2317.

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
«أغْنَي النَّاسِ حَمَلَةُ القُرآنِ؛ مَنْ جَعَلَهُ اللهُ تَعالي في جوْفِهِ.»
بي نيازترين مردم حافظان قرآن هستند؛ همان كساني كه خداوند متعال قرآن را در وجودشان جاي داده است. كنزالعمال/ج1/حديث 2261.

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
«إذا ماتَ حامِلُ القُرآنِ أوحَي اللهُ إلَي الأرضِ أَن لا تَأكُلي لَحْمَهُ. قالَتْ: إلهي كَيفَ آكُلُ لَحْمَهُ و كَلامُكَ في جَوْفِه.»
هنگامي كه حافظ قرآن از دنيا مي رود خداي تبارك و تعالي به زمين وحي مي كند كه «گوشت بدن او را نخور.» زمين مي گويد: «پروردگارا، چگونه گوشت او را بخورم در حالي كه كلام تو (قرآن) در قلب اوست. كنزالعمال/ج1/حديث 2488.»

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
«لِحاملِ القُرآنِ إذا عَمِلَ بِهِ فَأحَلَّ حَلالَهُ و حَرَّمَ حَرامَهُ شَفْعٌ في عَشْرَةِ أهْلِ بَيْتِهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ كُلُّهُم قَدْ وَجَبَتْ لَهٌ النّارُ.»
حافظ عامل به قرآن كه حلال آن را حلال و حرام آن را حرام مي شمارد فرداي قيامت در مورد 10 نفر از بستگانش ـ كه همگي آنها اهل آتشند ـ حق شفاعت دارد. كنز العمال / ج 1/ حديث 2327

قال علی (علیه السلام)
« اِقرَؤُوا القرآنَ و اسْتَظْهِرُوهُ فإنّ اللّهَ تَعالى لا يُعَذِّبُ قلباً وَعَى القرآنَ. »
قـرآن را تـلاوت كـنـيـد و آن را به خاطر سپاريد، زيرا خداوند متعال دلى را كه قرآن را در خود دارد عذاب نمى كند. بحار الانوار، ج 89،* ص19

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
« إنّ الّذى ليسَ فى جَوْفِهِ شيىءٌ مِنَ القرآنِ كَالبيتِ الخرابِ. »
كسى كه در درونش چيزى از قرآن نيست، دلش مانند خانه ويران است. كنز العمال، ج 1، ص 553

قال رسول الله (صلي الله عليه و آله)
« مَنْ قَرَأ القرآنَ عن حفظِهِ ثمّ ظَنَّ أنّ اللّهَ تَعالى لا يَغْفِرُهُ فَهو مِمّنِ اسْتَهْزَأ بآياتِ اللّهِ. »
كـسـى كـه قرآن را از حفظ بخواند و گمان كند خداى تعالى او را نمي آمرزد، در شمار كسانى است كه آيات الهى را به تمسخر گرفته اند. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 294

قال الامام الصادق (عليه السلام)
«اَلْحافِظُ للْقرْآنِ الْعامِلُ بِه مَعَ السَّفَرةِ الْكِرامِ الْبَرَرَةِ.»
حافظ قرآن كه بدان عمل كند، در آخرت رفيق و همراه فرشتگان و سفيران الهي خواهد بود. اصول كافي، ج 4، ص 404

قال الامام الصادق (عليه السلام)
« اِنَّ الذی یُعالِجُ القرآن وَ یَحفَظُه بِمَشّقةٍ مِنه وَ قَلة حفظٍ لَه اَجران»
هر کس که در فراگیری قرآن کوشش کند و به خاطر کمی حافظه آن را به سختی حفظ کند، برای او دو پاداش است (پاداش حفظ و پاداش تحمل سختی) الکافی، ج 4، ص 409

قال الامام الصادق (عليه السلام)
«علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة علی عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامة قیل لقاری القرآن اقرأ و ارقأ»
بر شما است تلاوت قرآن؛ به درستی که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است، پس زمانی که روز قیامت شود به قاری قرآن گفته می شود، قرآن بخوان و بالا برو. وسائل الشیعه، ج ۲، ص ۸۴۲
گردآورنده : سید عبدالله شجاعی مرکز آموزش مجازی حفظ قرآن